ریشه های عدم توسعه‌یافتگی و بحران برق در ایران

چه دوست داشته باشیم چه نداشته باشیم بحران برق در کشور ما شروع شده و همان مشکلی که اقتصاددانان و مدیران ارشد صنعتی ظرف چند سال گذشته هشدار می‌دادند، سرانجام صورت عملی به خود گرفته است. قطع برق زیان های غیرقابل جبرانی به تمام بخش‌های اقتصادی کشور وارد می‌کند. این در حالی است که طبق گزارش منابع داخلی و آمارهای بانک جهانی، ایران تا سال 1386 بزرگ‌ترین تولیدکننده برق در خاورمیانه بوده است. همواره تولید و عرضه برق دارای بحران ها و مشکلاتی بوده است و گاهی نیز تبعات آن با خاموشی نمایان شده است. اما حال با شدت یافتن بحران ها و تحریم های اقتصادی بر ایران و کاهش تعداد عرضه‌کنندگان نیروگاه ها، این بار خریداران هستند که ملزم به گردن نهادن به خواسته های عرضه کنندگان و فروشندگان نیروگاه ها هستند، لذا بحران برق بسیار عمیق و ریشه دار است و نمی‌توان تصور کرد که با تمهیدات دولت اعم از صرفه جویی، افزایش تعرفه ها یا سرمایه گذاری بخش خصوصی و کاهش واردات کالا به تنهایی بتوان از این بحران جست. بلکه گذر از این بحران نیاز به مطالعات وسیع کارشناسی همراه با عزم ملی و همکاری کلیه سازمان ها و مردم دارد. هر گونه بی‌توجهی دولت به بحران پیش رو، پیامدهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی جبران ناپذیری را در جامعه به همراه خواهد داشت.