بررسی توزیع فضایی اشتغال استان‌های کشور با استفاده از مدل ضریب تفکیک اشتغال

مساله اشتغال و به طور کلی نیروی انسانی در مسایل اقتصادی جایگاه ویژه‌ای دارد. در اقتصاد ایران، اشتغال از دغدغه‌های اصلی سیاست‌گذاران اقتصادی است. تجزیه و تحلیل روند اشتغال و ساختار آن در سطح کشور و مناطق شهری و روستایی آن مستلزم شناخت دقیق استعدادها و توان بالقوه بخش‌ها و ترکیب آن در مناطق است تا بتوان برنامه‌ریزی و اشتغال‌زایی متوازن و متعادلی را در هر یک از بخش‌ها و مناطق محقق ساخت. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت اشتغال بخش‌های عمده اقتصادی به تفکیک مناطق شهری و روستایی کشور در طی سال 1387 می‌باشد که بدین منظور با استفاده از مدل تفکیک مکانی بخش‌های پایه که صادر کننده نیروی شاغل خود بوده‌اند، مشخص گردیده‌اند. نتایج حاکی از آن است در بخش کشاورزی در نقاط شهری تعداد استان‌هایی که در گروه فعالیت پایه‌ای بوده‌اند، بیشترین سهم را در میان سایر بخش‌ها به خود اختصاص داده‌اند. همچنین در بخش صنعت روستایی نیز تعداد 13 استان دارای وضعیت پایه‌ای هستند که کمترین سهم را در میان سایر بخش‌ها به خود اختصاص داده است.