بررسی اثر پراکندگی اراضی بر کارایی فنی گندم کاران (مورد مطالعه: گندمکاران شهرستان پلدشت)

هدف از این تحقیق بررسی اثر پراکندگی اراضی بر کارایی فنی گندم کاران(مورد مطالعه: گندمکاران شهرستان پلدشت ) می باشد. این تحقیق توصیفی- تحلیلی و از نوع تحقیقات کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه گندم کاران شهرستان پلدشت استان آذربایجان غربی که بر طبق جدول مورگان نمونه برابر با 307 گندم کار محاسبه و از چهار دهستان چایپاسار شرقی، زنگیار، دهستان گچلرات غربی و دهستان گچلرات شرقی صورت تصادفی ساده انتخاب شده اند. جهت تحلیل کارآیی فنی از روش تحلیل پوششی داده ها مدل ccr استفاده و ابزار بررسی عوامل پراکندگی زمین پرسشنامه شوکتی و آمقانی (1397) بود. که پایایی ابزار با آزمون الفای کرونباخ بیشتر از 0.7 محاسبه و تایید شده است. با توجه به یافته ها کارایی فنی دهستان چایپاسار شرقی نسبت به سایر دهستان ها بالاتر بود و دهستان گجلرات غربی کمترین کارایی فنی را داشت همچنین میانگین کارایی فنی 0.84 محاسبه شد. همچنین بیش از 59 درصد اراضی دارای کارایی فنی بالاتر از 50 می باشند. می توان نتیجه گرفت که بیشتر مزارع عملکرد ضعیفی داشته اند. لذا این موضوع ظرفیت ارتقاء کارایی تولید گندم را در شهرستان پلدشت به خوبی نشان می دهد. یافته های تحقیق نشان داد که پراکندگی اراضی کشاورزی به میزان 0.106 درصد کارایی فنی را پیش بینی می کند. همچنین بر اساس نتایج عوامل فیزیکی- کالبدی 0.089، عوامل کیفی – اجتماعی 097/ 0 و عوامل تاریخی – مذهبی0.08 درصد نمره کارایی فنی گندمکاران را کاهش می دهند اما عوامل نظارتی 0.124 نمره کارایی فنی گندمکاران را افزایش خواهد یافت. در نتیجه پراکندگی اراضی باعث تغییر در استراتژی کاشت محصول و افزایش هزینه های جاری می شود که عواملی چون ویژگی های اجتماعی-خانوادگی، عدم نظارتهای دولتی، مسائل قومی- مذهبی و کالبدی باعث شده اند که پراکندگی اراضی باعث کاهش کارایی فنی شود.