بررسی تاثیر عدم اطمینان محیطی بر عملکرد شهرداری اصفهان با تاکید بر نقش تعدیلگر نوآوری و گرایش استراتژیک

رشد سریع شهرها و پیشی گرفتن آن از توانائیها و منابع شهرداریها، ارائه خدمات مناسب را برای این سازمانها به یک چالش عظیم تبدیل نموده است. همچنین به تبع تحولات، سازمانهای عمومی از جمله شهرداریها تحت تاثیر عوامل داخلی و خارجی، ساختاری، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی قرارگرفته اند. لذا مدیران شهری به عنوان راس هرم رهبری شهر، وظیفه سنگین ایجاد هماهنگی بین بخش هایی که شهر را مدیریت می کنند را برعهده دارند. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر عدم اطمینان محیطی بر عملکرد شهرداری اصفهان با درنظرگرفتن نقش تعدیلگر نوآوری و گرایش استراتژیک صورت گرفته است. تحقیق حاضراز حیث ماهیت، تحقیقی توصیفی و از نظر هدف، از نوع تحقیقات کاربردی می باشد و روش جمع آوری داده ها پیمایشی (با استفاده از پرسشنامه) و از نوع فرضیه آزمایی است. مدل برآمده از پیشینه از طریق جمع آوری داده ها از نمونه 193 تایی از مدیران و سرپرستان شهرداری شهر اصفهان و با استفاده از روش حداقل مربعات جزئی(pls) مورد آزمون قرارگرفته است. یافته ها بیانگر تاثیر منفی و معنادار عدم اطمینان محیطی بر عملکرد شهرداری بوده است. همچنین گرایش استراتژیک ارتباط بین عدم اطمینان محیطی و عملکرد شهرداری را به طور معکوس تعدیل کرده اما نقش تعدیلگری نوآوری مورد تایید قرارنگرفته است.