ارزیابی شاخص‌های سرمایه اجتماعی و ارتباط آن با توسعه‌یافتگی مناطق شهری (نمونه موردی محلات سرتپوله، شالمان و غفور شهر سنندج)

سرمایه اجتماعی مفهومی است که با تاکید بر ارزش شبکه‌های اجتماعی، عنصر اساسی توسعه شناخته می‌شود. در این پژوهش، شاخص‌های سرمایه اجتماعی و رابطه آن‌ها با توسعه‌یافتگی محلات شهری و نیز متغیرهای زمینه‌ای همچون سن، جنسیت، تحصیلات و غیره بررسی و ارزیابی شده اند. این مطالعه با روش تحقیق از نوع مطالعه میدانی- پیمایشی با استفاده از تکنیک پرسشنامه ای اونیکس و بولن انجام شده است و تحلیل داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفته است. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که مولفه‌های سرمایه اجتماعی در محله سنتی بیشتر از محله های توسعه‌یافته است که مهمترین علل آن عبارتند از: غیربومی بودن، تحصیلات عالیه دانشگاهی و ماهیت هسته ای و جدا از هم خانواده ها در محله های مدرن و توسعه یافته سنندج. این عوامل منجر به گسستن از تعلقات سنتی و کاهش سرمایه اجتماعی در محله های توسعه‌یافته شده اند. همچنین متغیرهایی زمینه ای با تعلقات سنتی همچون وضعیت تاهل، تعداد اعضای خانوار و محل تولد با افزایش و تقویت مولفه های سرمایه اجتماعی ارتباطی مستقیم دارند.