برآورد ریسک و نااطمینانی شغلی در بازار کار ایران

دغدغه شغلی یکی از مهمترین معضلاتی است که همواره، همراه با افراد بوده است. اقتصاد ایران نیز به فراخور سال‌های رونق و رکودی که داشته، همواره با نوساناتی در بیکاری و نرخ اشتغال روبرو بوده است. در سال‌های اخیر به واسطه تغییرات اساسی در ساختار اشتغال کشور، و همچنین ورود جمعیت دهه شصت به بازار کار از یک سو، و کمبود تقاضای نیروی کار از سوی دیگر، نااطمینانی شغلی و انتظار برای یافتن شغل در کشور افزایش یافته است. این پژوهش با استفاده از روند داده های سری زمانی مربوط به بازار کار کشور، و شاخص‌سازی موزون، نااطمینانی و ریسک شغلی را برای دسته های مختلفی جنسی و جغرافیایی در دوره 1393-1384 اندازه‌گیری کرده است. با توجه به نتایج در سال‌های اخیر نااطمینانی شغلی برای اغلب دسته های مورد بررسی در سطح پایینی قرار داشته است. به گونه‌ای که به صورت کلی اطمینان و پایداری شغلی در دوره 1389-1384 روند نزولی شدید و پس از آن نسبتاً روند صعودی را تجربه کرده است. علاوه براین در سال‌های اخیر زنان شهری و روستایی سطوح نااطمینانی بالاتری از مردان و متوسط کشور را داشته اند، همچنین نااطمینانی شغلی در روستاها بیش از شهرها بوده است. بررسی نااطمینانی شغلی در استان‌های ایران نیز نشان از آن دارد که مردان در استان‌های آذربایجان شرقی، گلستان و هرمزگان و زنان در استان‌های آذربایجان شرقی، خراسان رضوی و گیلان بالاترین سطح نااطمینانی شغلی در دوره 1392-1384 را در مقایسه با سایر استان‌ها داشته‌اند