رویکرد تحلیلی و انتقادی بر نقش مدیریت، برنامه‌ریزی و طراحی شهری در تحقق نظریه شهر خلاق

جهانی شدن حرکت تمام جوامع به سوی جهانی وحدتیافته است که در آن همه چیز در سطح جهانی مطرح و نگریسته می‌شود. هاروی جهانی شدن را فشردگی مکان و زمان می‌پندارد و گیدنز آن را شدت یافتن روابط اجتماعی در سطح جهانی. به نظر رابرتسون مردم جهانی می‌اندیشند و محلی عمل می‌کنند. این پدیده منجر به رقابت میان شهرها شده است و هر شهری تلاش می‌کند تا از طریق خلاقیت از مزیت رقابتی جهت تبدیل شدن به شهری خلاق بهره بگیرد. از طرفی شهرها محل پیوند نیروهای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی بوده، بنابراین تلاش کلیه ارکان یک شهر جهت دستیابی به هدف مذکور امری مهم می‌باشد. لذا هدف این مقاله بررسی و نقد نقش مدیر شهر، برنامه‌ریز شهر و طراح شهر به عنوان سه رکن اصلی شهر در تجلی یافتن مفهوم و نظریه‌های مرتبط با خلاقیت در شهر و شهر خلاق می‌باشد. روش پژوهش حاضر تحلیلی- اسنادی می‌باشد که پس از بررسی ادبیات مورد نظر، مهم‌ترین نکات مورد توجه آراء نظریه‌پردازان و منتقدین در این زمینه استخراج و سپس مفاهیم در سه سطح کلان، میانی و خرد دسته‌بندی می‌شود و جایگاه مدیریت شهری، برنامهریزی شهری و طراحی شهری مورد نقد قرار می‌گیرد. در انتها نتیجه گرفته می‌شود که در سطح خرد به منظور طراحی‌های محلی و شکل‌گیری فضاهای موفق شهری، طراح شهر نقش به سزایی دارد، اما این امر زمانی محقق می‌شود که سیاست‌ها و راهبردهای مناسب توسط مدیران شهر و برنامه‌ریزان شهری اندیشیده شده باشد