مسکن پایدار از حیث تجارب کشورها

رشد و توسعه شهر و شهرنشینی در کنار ایجاد امکانات و رفاه برای زندگی انسان‌ها، باعث افزایش هر چه بیشتر تخریب‌ها و آلودگی‌های زیست محیطی شده است. از این رو، نظریه توسعه پایدار شهری با توجه به اثرات منفی رشد شهرها مطرح شد و راهکارهایی را برای به حداقل رساندن مسائل شهری مطرح کرده است. از جمله این راهکارها، تلاش در جهت ایجاد پایداری در مسکن شهری است. مسکن به عنوان مهمترین کاربری در شهرها که درصد بالایی از مساحت شهر را به خود اختصاص می‌دهد، کیفیت زندگی و رفاه و آسایش مردم را مشخص می‌کند. نحوه طراحی و ساخت مسکن در محیط، جامعه، فرهنگ، اقتصاد و همچنین بر زندگی روزانه مردم، سلامتی و امنیت آنها تاثیر می‌گذارد. براین اساس پایداری مسکن گامی مهم در نیل به توسعه پایدار شهری در ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر آشنایی با مسکن پایدار، ابعاد و شاخص‌های آن از یک طرف و همچنین بررسی و مطالعه نمونه‌هایی از مسکن پایدار در کشورهای مختلف می‌باشد. بدین منظور از روش تحقیق توصیفی و مطالعه کتابخانه‌ای استفاده شده است. نتایج مطالعات در کنار معرفی شاخص‌های مهم دستیابی به توسعه پایدار، نشان می‌دهد که توسعه مسکن علاوه بر محیط زیست بر اقتصاد، فرهنگ و مسائل اجتماعی تاثیر می‌گذارد و از این رو تحقق مسکن پایدار، تدوین برنامه‌های ویژه‌ای را در جهت توسعه شهری می‌طلبد.