رتبه‌بندی روستاهای بخش مرکزی شهرستان کرمانشاه بر مبنای درجه توسعه‌یافتگی با استفاده از روش تاکسونومی عددی

توجه به روستا و روستانشینی در جهان از اهمیت بالایی برخوردار است. زیرا این نوع از سکونتگاه‌های بشری به عنوان اجتماعات پایه، نقش اساسی در شکل‌گیری و شکوفایی جوامع و تمدن‌ها داشته‌اند. استان کرمانشاه نیز با برخورداری از روستاهای متعدد و نقش آنها در تحولات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در طول زمان و حال حاضر نیازمند بررسی و توجه اساسی می‌باشد. هدف از انجام این پژوهش رتبه‌بندی درجه توسعه‌یافتگی روستاهای بخش مرکزی(بالا دربند، میان دربند، قره سو و درود فرامان) شهرستان کرمانشاه با استفاده از روش تاکسونومی عددی می‌باشد. برای محاسبه توسعه‌یافتگی روستاهای بخش مرکزی از شاخص‌های محیطی، اجتماعی- جمعیتی، اقتصادی و شاخص‌های کالبدی- فضایی (زیربنایی و رو بنایی) استفاده شده است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و با توجه به مولفه های مورد بررسی، رویکرد حاکم بر آن ترکیبی از روش های اسنادی و تحلیلی می باشد. نتایج بررسی‌ها بیانگر آن می‌باشند که هیچ کدام از روستاهای بخش مرکزی در جایگاه توسعه‌یافته قرار نداشته و تنها 21 روستا در جایگاه در حال توسعه، 33 روستا کمتر توسعه‌یافته و 36 روستا توسعه نیافته می‌باشند. اکثر روستاهای در حال توسعه متعلق به دهستان بالادربند و برخی روستاهای درود فرامان می‌باشند. اغلب روستاهای دهستان میان دربند در جایگاه روستاهای توسعه نیافته و بیشتر روستاهای دهستان درود فرامان و قره سو در سطح روستاهای کمتر توسعه‌یافته هستند.