بررسی متغیرهای اثر گذار بر بهره‌وری نیروی کار ایران-رویکرد بلندمدت وکوتاه‌مدت

از اهداف اصلی هر کشوری داشتن رشد اقتصادی بالا و رسیدن به سطوح توسعه یافتگی می‌باشد که از ضرورت‌های دسترسی به این اهداف، استفاده بهینه از منابع موجود در کشور و راهکار آن بهبود و ارتقای بهره‌وری است. از این رو این مقاله به بررسی و مدل‌سازی منابع بهره‌وری نیروی‌کار با بکار بردن داده‌های سری زمانی از سال 1338 تا سال 1394 می‌پردازد. بهره‌وری نیروی کار با استفاده از اطلاعات تکنولوژیکی، موجودی واقعی سرمایه و تجارت آزاد در دو حالت کوتاه‌مدت و بلندمدت به وسیله مدل‌های اقتصاد سنجی تخمین زده می‌شود. نتایج تخمین بلندمدت و کوتاه مدت نشان می‌دهد اگر ارزش موجودی واقعی سرمایه، تجارت و اطلاعات تکنولوژیکی برای هر واحد نیروی کار به اندازه 10% افزایش یابد، بهره‌وری نیروی کار به تقریباً 9 % ، 2% و1 % در بلند مدت و اندازه 2/7 % و 6/2 % در بهره‌وری نیروی کار کوتاه‌مدت می‌شود. ثبات ساختاری ضرایب و مدل تخمین زده شده کوتاه‌مدت با استفاده از آزمون کاسام و تخمین‌های بازگشتی این کار انجام شده است. نتایج حاکی از ثبات بودن مدل و ضرایب کوتاه‌مدت به لحاظ ساختار هستند.