تحلیلی بر نوسازی تئوری توسعه

نوسازی واژه ای مختصر است برای تنوعی از دیدگاه ها که به وسیله غیر مارکسیست ها برای جهان سوم به کار برده می شود و از طریق آن رشد تکنولوژی، صنعتی شدن، مصرف انبوه، شهرنشینی، و حومه‌نشینی زندگی انسانی، ارتباط انبوه، تمرکز گرایی دولتی و توسعه سیستم های آموزش رسمی اتفاق می افتد. این پژوهش با هدف بررسی و نقد رویکرد نوسازی توسعه انجام یافته است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و برای جمع آوری داده ها از مطالعات اسنادی(کتابخانه ای) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که با توجه به ماهیت دیدگاه نوسازی انتقادهایی را مطرح می کنند، از جمله؛ نگاه خطی به فرآیند توسعه، نادیده گرفتن نقش عوامل خارجی در عقب-ماندگی کشورها، از بین بردن استقلال سیاسی- اقتصادی کشورها، ابزاری برای نفوذ سرمایه داری غرب، از بین رفتن شخصیت فرهنگی- تاریخی در مقابل رویکرد نوسازی، انتزاعی بودن مطالعات، از بین رفتن بنیان های معنابخش در اثر دیدگاه نوسازی، سنت را مانع توسعه قلمداد کردن، ناامنی هستی‌شناسی و نادیده گرفتن نقش طبقه. علی رغم این انتقادات باید اذعان داشت که بسیاری از پیشرفت های جوامع بشری بعد از جنگ جهانی دوم براساس مبانی تئوریک این رویکرد اتفاق افتاده و هنوز هم جهان توسعه‌یافته، جهانی صنعتی و شهرنشین می باشد که این موارد از شاخص‌های مورد تاکید تئوری نوسازی می باشد.