تاثیر برونگرایی و روان‌رنجوری بر شادی در دانشجویان: نقش میانجی هوش هیجانی و بهزیستی روانی

هدف از پژوهش تبیین نقش ابعاد شخصیتی برونگرایی و روان رنجوری بر شادی با میانجیگری هوش هیجانی و بهزیستی روانی در دانشجویان از طریق الگوسازی معادلات ساختاری است. این مطالعه از نوع پژوهش های همبستگی با استفاده از مدل یابی علّی است. جامعۀ آماری 8670 دانشجوی کارشناسی دانشگاه اصفهان و دانشگاه صنعتی بود. نمونه ای 410 نفری به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شد. ابزارهای اندازه گیری شامل پرسشنامۀ شادی آکسفورد (آرگایل، 1989)، بهزیستی روانی (ریف، 1989)، مقیاس شخصیتی نئو (کاستا و مک کرا، 1992)، هوش هیجانی (باران،2000) بود. داده ها با رویکرد مدل سازی معادلۀ ساختاری کواریانس (نرم افزار amos) و به روش تحلیل مسیر بررسی شد. یافته ها بیانگر آن بود که اثر مستقیم متغیرهای برونگرایی، روان رنجوری، هوش هیجانی و بهزیستی روانی بر متغیر شادی معنادار است (05/0>p). همچنین اثر غیرمستقیم متغیر برونگرایی و روان رنجوری بر متغیر شادی در صورتی که متغیرهای هوش هیجانی و بهزیستی روانی میانجی این دو متغیر باشند، معنادار است (05/0>p). به علاوه اثر غیرمستقیم متغیر هوش هیجانی بر شادی در صورتی که بهزیستی روانی میانجی باشد معنادار است (05/0>p). در نتیجه شادی به واسطۀ ابعاد شخصیتی، هوش هیجانی و بهزیستی روانی پیش بینی شود.