نقش خودکارآمدی، هوش هیجانی و سبک‌های فرزندپروری والدین در پیش‌بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی دختران دبیرستانی

هدف این پژوهش بررسی نقش خودکارآمدی، هوش هیجانی و سبک های فرزندپروری والدین در پیش بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی دختران دبیرستانی است. پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است. جامعۀ آماری همۀ دانش آموزان مقطع دبیرستان شهر اصفهان بودند. نمونه مورد مطالعه 200 دانش آموز دختر مقطع دبیرستان بود که به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای از بین دو دبیرستان ناحیه 4 و 5 آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب شدند و پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982)، هوش هیجانی پترایدز و فارنهام (2002)، و انگیزش پیشرفت تحصیلی والراند و بیسونت (1992) را دانش آموزان و پرسشنامه های سبک های فرزندپروری باومریند (1988) را مادران تکمیل کردند. در تحلیل داده ها از آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد، از بین عوامل خانوادگی و فردی، به ترتیب سبک مقتدرانه، خودکارآمدی و هوش هیجانی پیش بینی کننده های معناداری (01/0p<) برای انگیزش پیشرفت تحصیلی دختران است. این در حالی بود که سبک های سهل گیرانه و مستبدانه نقش پیش بینی کنندگی معناداری در انگیزش پیشرفت تحصیلی نداشتند. یافته های پژوهش در کل گویای آن است که سبک های فرزندپروری، خودکارآمدی و هوش هیجانی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان تاثیر می گذارند.

The Role of Self-efficacy, Emotional Intelligence and Parenting Styles in Anticipating Academic Achievement Motivation of High School Females

The purpose of the study was to explore the role of selfefficacy, emotional intelligence and parenting styles in predicting academic achievement motivation of high school female students. The research was descriptive and correlational. The population consisted of all high school girls in Isfahan. The sample under scrutiny was 200 female high school students, chosen randomly using a clustermultiphasic method from among 2 high schools in educational districts 4 and 5 in Isfahan. The questionnaires for selfefficacy (sherer et al, 1982), emotional intelligence (Petrides Furnham, 2002) and academic development motivation (Vallerand Bissonnette, 1992) were completed by the students and parenting styles (Baumrind, 1988) questionnaire was completed by their mothers. A stepwise regression analysis and a correlation test were employed in data analysis. The results showed that from individual and family factors the authoritative style, selfefficacy and emotional intelligence were significant predictores of academic development motivation ( rho;<0.01). Meanwhile, authoritarian and permissive styles did not have significant predictive role in academic achievement motivation. The results, generally, show that parenting styles, selfefficacy and emotional intelligence can affect the academic performance of students.