تاثیر تدریس مشارکتی بر انسجام گروهی دانشجویان: بررسی نقش واسطه‌ای رویکردهای مشارکت

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر تدریس مشارکتی بر انسجام گروهی دانشجویان با واسطۀ نحوۀ مشارکت آنان در فرایند یاددهی ـ یادگیری بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعۀ آماری شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی رشتۀ مترجمی زبان انگلیسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس و دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، در سال تحصیلی 93ـ1392 بود. ابزار پژوهش پرسشنامۀ محیط گروهی (کارون و همکاران، 1985) و پرسشنامۀ رویکردهای مشارکت (تریاندیس و همکاران، 1994) بود. نتایج نشان داد که تدریس مشارکتی پیش بینی کنندۀ مثبت و معنی دار انسجام گروهی دانشجویان ( r^2=0/49، p<0/001) و پیش بینی کنندۀ مثبت و معنی دار رویکردهای جمع گرایی و فردگرایی دانشجویان ( r^2=0/33، p<0/001) است. همچنین رویکردهای جمع گرایی و فردگرایی دانشجویان پیش بینی کنندۀ مثبت و معنی دار انسجام گروهی در آنان (r^2=0/51، p<0/001)است.

The Effect of Cooperative Teaching on Student’s Group Cohesion: The Mediator Role of Cooperation Approaches

The purpose of this study was to examine the effect of cooperative teaching on students rsquo group cohesion mediating the role of cooperation approaches in teaching learning processes. The research method was correlational and the population was all undergraduates majoring in English translation as a foreign language in Bandar Abbas and Marvdasht Azad Islamic University in 2004 the academic year 2013 14. Research instruments were Group Environment Questionnaire (Carron, et al., 1985) and Cooperation Approaches Questionnaire (Triandis et al., 1994). Data were analyzed using path analysis technique and multivariable regression analysis. The results showed that cooperative teaching is a significant positive predictor of students rsquo group cohesion (R2=0.49, P<0.001). Also, it was a significantly positive predictor of students rsquo individualism and collectivism approaches, as well (R2=0.33, P<0.001). The students rsquo individualism and collectivism approaches were significantly positive predictors of students rsquo group cohesion (R2= 0.51, P< 0.001).