مقایسۀ اثربخشی روش آموزش معماهای فرضی کلبرگ، روش معماهای زندگی واقعی و روش القای هیجان مثبت بر تصمیم‌گیری اخلاقی

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش روش معماهای فرضی کلبرگ، معماهای زندگی واقعی و القای هیجان مثبت بر تصمیم گیری اخلاقی دختران نوجوان انجام شد. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی (پیش آزمون ـ پس آزمون) با گروه گواه بود. جامعۀ آماری پژوهش را همۀ دانش آموزان دختر پایۀ اول دبیرستان شهر یاسوج در سال تحصیلی (93ـ1392) تشکیل می دادند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای 120 دانش آموز دختر انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه 30نفری جایگزین شدند. مداخله در گروههای آزمایشی شامل 8جلسۀ 70 دقیقه ای، آموزش به کمک روش معماهای فرضی کلبرگ و معماهای زندگی واقعی بود، یک گروه هم تحت القای هیجان مثبت قرار گرفت. افرادگروه آزمایش و گواه تکلیف تصمیم گیری اخلاقی روزانه (استارکی و همکاران، 2011) را به عنوان پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که تمامی روش های مداخله بر تصمیم گیری اخلاقی موثر بوده اند (p=0.05). نتایج آزمون تعقیبی l.s.d. نشان داد که بین گروه مداخله با گروه گواه (p=0/001)، تفاوت معنی دار وجود داشت. هر چند، بین گروههای مداخله ای با یکدیگر تفاوت معنی داری وجود نداشت.

Comparing the Effectiveness of Training Kohlberg’s Hypothetical Dilemmas, Training the Real Life Dilemmas, and Training Positive Emotion Induction on Moral Decision Making

The aim of the research was to study the effectiveness of training Kohlberg rsquo s dilemmas procedures, real life dilemmas, and positive emotion induction on moral decision making. This was a pre test and post test quasi experimental study with control group. The sle consisted of 120. female students selected via multistep cluster sling method, who were randomly, assigned into four groups. The experimental groups received Kohlberg rsquo s dilemmas and real life dilemmas during 8 sessions, 70 minutes each, one group was induced by positive emotion and the control group was left untreated. All the participants completed the daily moral decision making task (Starke et.l, 2011) as the pre test, post test and the follow up. Adopting MANCOVA and ANCOVA for data analysis, the findings showed that, training groups and induction positive emotion were effective in moral decision making (P<0.05). The follow up L.S.D test showed that although all intervention methods were effective in moral decision making (P=0.01), none of the interventions had significant difference with each other.