اثربخشی حساسیت زدایی ازطریق حرکات چشم و پردازش مجدد (Emdr) در اختلال استرس پس از ضربه (Ptsd) مزمن رزمندگان

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی حساسیت‌زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد، در اختلال استرس پس از ضربه مزمن بود. جامعه آماری، همه رزمندگان بستری و دارای پرونده روانپزشکی در بیمارستان سلمان یاسوج بود که تشخیص اختلال مزبور را دریافت کرده بودند. 32 نفر از این جامعه، به شیوه تصادفی ساده انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه 16 نفره آزمایش و گواه گمارده شدند. سپس آموزش حساسیت‌زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد، به مدت 5 جلسه 90دقیقه‌ای و یک بار در هفته به گروه آزمایشی داده شد ولی به گروه گواه آموزشی داده نشد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس‌های تاثیر واقعه تجدیدنظر شده، خودگزارش‌دهی نشانه‌های اختلال پس از ضربه، اضطراب، افسردگی، برآشفتگی ذهنی و اعتبار شناخت‌واره بود.آزمودنی‌ها در پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری ارزیابی شدند. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کواریانس چندمتغیری و تک‌متغیری استفاده شد. روش حساسیت‌زدایی مزبور موجب کاهش میانگین مقیاس‌های تاثیر واقعه تجدیدنظر شده، خودگزارش‌دهی نشانه‌های اختلال مزبور، اضطراب و افسردگی شد (001/0p=). همچنین، بین آزمودنی‌های گروه آزمایشی و گواه از لحاظ متغیرهای مورد بررسی در مرحله پیگیری تفاوت معناداری وجود داشت (001/0p=). یافته‌ها نشان داد که این روش درمانی در بهبود علایم اختلال استرس پس از ضربه و نشانه‌های همراه با آن موثر بوده است.