تاثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر بهبود شاخص‌های روانی SCL-90 و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت

 این پژوهش با هدف بررسیتاثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر بهبود شاخص‌های روانی scl-90 و کیفیت زندگی (ql) بیماران مبتلا به دیابتدر شهر اصفهان، انجام شد. روش تحقیق نیمه‌آزمایشی و طرحآزمایش، پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماری همۀمراجعه‌کنندگان به درمانگاه تخصصیدیابت آریانا بود که براساس تمایل مراجعان به شرکت در کلاس‌هایآموزشی مهارت زندگی، نمونه به‌صورت تصادفی از بین آنها انتخاب شد. براساس نظر پزشکدر مورد تشخیص دیابت، نمونۀ نهایی شامل 70 تفر در دو گروه آزمایش (35=n) و گواه (35=n) گمارده شدند. ابزارهایتحقیق شامل؛ 1ـ مقیاس شاخص‌های روانی (scl-90-r) و 2ـ پرسشنامۀ کیفیتزندگی سازمان بهداشت جهانی (whoqol-26)، بود. نتایج تحلیلمانوا نشان داد که میانگین گروه آزمایش در روان‌پریشی، ترس مرضی،اضطراب، افسردگی، وسواس، شکایات جسمانی و سلامت روانی (01/0p<) پایین‌تر و نیزرضایت جسمانی و روانی (05/0p<) به‌طور معنی‌داریبالاتر از گروه گواه بود. بنابراین آموزش مهارت‌های زندگی می‌تواند در ارتقاءسلامت روانی و کیفیت زندگی بیماران مبتلاء به دیابت، نقش مهمی داشتهباشد.