بی‌تصمیمی مسیر شغلی در پسران: نقش عوامل فردی و سبک‌های فرزندپروری والدین

 هدف این پژوهشبررسی نقش سبک‌های فرزندپروری، خودکارآمدیتصمیم‌گیری شغلی و هوش هیجانی در بی‌تصمیمی مسیر شغلی پسران بود. طرح پژوهشاز نوع همبستگی است. جامعۀ آماری همۀ دانش‌آموزان پسر دبیرستان‌های شهر اصفهان بود.200 دانش‌آموز به روش تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای از بین چهار دبیرستان ناحیه 4 و5 آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب شدند. ابزارهای سنجش عبارت بودند از پرسشنامۀهوش هیجانی پترایدز و فارنهام (2002)، مقیاس خودکارآمدی تصمیم‌گیری مسیر شغلی تیلور و بتز (1983) و پرسشنامۀ بی‌تصمیمی مسیرشغلی اسیپو، کارنی و باراک (1976) و پرسشنامۀ سبک‌های فرزندپروری باومریند (1988).برای تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفادهشد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین عوامل مذکور به ترتیب سبکمقتدرانه، خودکارآمدی تصمیم‌گیری مسیر شغلی، هوش هیجانی و سبک سهل‌گیرانه، بی‌تصمیمیمسیر شغلی را به‌صورت معنادار پیش‌بینی می‌کنند (01/0>p).