تاثیر مولفه‌های شخصیت جامعه‌پسند و خودشیفتگی

هدف پژوهش حاضر بررسیتاثیر مولفه‌های شخصیت جامعه‌پسند، خودشیفتگی بر بهزیستی اجتماعی ساکنان شهر تهران بود. این پژوهش از نوع همبستگی و جامعۀ آماری پژوهش حاضر همۀزنان و مردان ساکن شهر تهران در سال 1392 بود، که از این میان 200 نفر (100 زن و 100 مرد) با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامۀ بهزیستی اجتماعی کیز، (1998)،پرسشنامۀ شخصیتجامعه‌پسند پنر (2002) و پرسشنامهشخصیت خودشیفته راسکین و تری (1988) بودند. در تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگیپیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. یافته‌هایپژوهش نشان داد که شخصیت جامعه‌پسند و مولفه‌های آن با بهزیستی اجتماعی رابطۀمثبت معنادار (01/0>p) و خودشیفتگی ومولفه‌های آن با بهزیستی اجتماعی رابطه منفی معنادار دارد (01/0>p). همچنیننتایج رگرسیون چندمتغیری نشان داد که شخصیت جامعه‌پسند و خودشیفتهقادر به پیش‌بینی تقریباً 40درصد از واریانس بهزیستی اجتماعی هستند. به این ترتیب 11فرضیۀ پژوهش حاضر مورد تایید قرار گرفت: شخصیتجامعه‌پسند، هم‌حسی جهت‌گیری شده، کمک‌رسانی، شخصیت خودشیفته، اقتدار، خودنمایی،برتری‌جویی، بهره‌کشی، محق بودن، خودبسندگی و خودبینی بر بهزیستی اجتماعی تاثیرمعناداری دارد (01/0>p). با توجه به نتایج پژوهش با کاهش خودشیفتگیدر افراد و تقویت شخصیت جامعه‌پسند در آنها می‌توان به ارتقای بهزیستی اجتماعی آنهاکمک کرد.