نقش رضایت زناشویی مادران در پیش‌بینی اضطراب و خودپنداره دختران نوجوان

هدف این پژوهش بررسی نقش رضایت زناشویی مادران در پیش‌بینی خودپنداره و اضطراب دختران نوجوان آنان بود. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری آن را همه دانش‌آموزان دختر پایه سوم مدارس راهنمایی شهر تهران در سال تحصیلی 91ـ1390 تشکیل می‌دادند. به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای، 144 نفر از دانش‌آموز دختر منطقه 4 آموزش و پرورش انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه اضطراب (کتل، 1960) و پرسشنامه خودپنداره (راجرز، 1957) و پرسشنامه کوتاه مقیاس رضایت زناشویی انریچ (اولسون، 1989) بود. تحلیل داده‌ها با روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که رضایت زناشویی، ارتباطات، حل تعارض و تحریف آرمانی در مادران، اضطراب دختران را پیش‌بینی می‌کند (05/0 > p). همچنین، رضایت زناشویی (01/0 > p)، ارتباطات (05/0 > p)، حل تعارض (05/0 > p) و تحریف آرمانی (01/0 > p) در مادران، می‌توانند خودپنداره دختران نوجوان را پیش‌بینی کنند افزون بر این، زیرمقیاس‌های رضایت زناشویی می‌توانند 25 درصد تغییرات در اضطراب و33 درصد تغییرات در خودپنداره دختران نوجوان را پیش‌بینی کنند (01/0 > p). به‌طور کلی، نتایج پژوهش نشان داد که رضایت زناشویی مادران در پیش‌بینی اضطراب و خودپنداره دختران نوجوان نقش دارد.