رابطه تعارض کار ـ خانواده با عدالت سازمانی، تعهد سازمانی و سرزندگی، با توجه به نقش برنامه کاری اقماری و غیراقماری

هدف از این پژوهش بررسی رابطه تعارض کارـ خانواده، با متغیرهای سازمانیِ عدالت سازمانی و تعهد سازمانی از یک‌سو، و بهزیستی روانی شامل سرزندگی از سوی دیگر، در کارکنان اقماری و غیراقماری و مقایسه این دو گروه بود. جامعه آماری، کارکنان رسمی شرکت گاز در سال 1389 بودند که از میان آنها 150 نفر به شیوه تصادفی طبقه‌ای از دو گروه اقماری و غیراقماری انتخاب شدند (75 نفر از کارکنان گروه اقماری و 75 نفر از گروه غیراقماری). شرکت‌کنندگان پرسشنامه‌های تعارض کارـ خانواده (نت‌میر و همکاران، 1996)، سرزندگی (رایان و فردریک، 1997)، عدالت سازمانی (نیهوف و مورمن، 1993) و تعهد سازمانی (بالفور و وکسلر، 1996) را تکمیل کردند. یافته‌ها نشان داد که رابطه منفی بین تعارض کارـ خانواده و عدالت توزیعی (001/0p=)، عدالت رویه‌ای (008/0p= )، عدالت تعاملی (002/0p=)، سرزندگی (018/0p=) و تعهد سازمانی (001/0p=) معنادار است. نتایج در گروه اقماری، رابطه منفی تعارض کارـ خانواده با عدالت توزیعی (001/0p=)، عدالت تعاملی (003/0p=)، سرزندگی(001/0p=) و تعهد سازمانی (001/0p=) را نشان داد. در حالی که در گروه روزکار، تعارض کارـ خانواده فقط با عدالت رویه‌ای همبستگی منفی معنادار نشان داد (048/0p=). نتایج حاصل از اجرای آزمون z فیشر نیز نشان داد تعارض کارـ خانواده در گروه اقماری رابطه منفی قوی‌تری با سرزندگی، عدالت توزیعی، تعهد همانندسازی و تعهد مبادله‌ای نسبت به گروه روزکار دارد (96/1zt > ±).