مقایسه اثربخشی آموزش از طریق اسناد، آموزش از طریق تمثیل و آموزش از طریق اسناد ـ تمثیل بر میزان خوشبینی دانش‌آموزان

هدف از انجام این پژوهش، مقایسه اثربخشی آموزش از طریق «اسناد»، «تمثیل» و «اسناد و تمثیل» بر میزان خوشبینی دانش‌آموزان بود. روش مطالعه نیمه‌تجربی، با پیش‌آزمون پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل همه دانش‌آموزان دختر سال اول مقطع متوسطه دبیرستان‌های روزانه و دولتی شهر همدان در سال تحصیلی 1390ـ1389 و روش نمونه‌گیری از نوع خوشه‌ای چند مرحله‌ای بود. نمونه شامل 96 نفر از دانش‌آموزان بود که به‌صورت جایگزینی تصادفی در چهار گروه 24 نفری (سه گروه آزمایش و یک گروه گواه) قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه خوشبینی، (الری و فینچام، 2000) بود مداخله آزمایشی برای هر کدام از گروههای آزمایش طی ده جلسه اجرا شد و پس از اتمام جلسه‌های آموزشی از هر چهار گروه پس‌آزمون به عمل آمد. داده‌ها با استفاده از spss16 و آزمون تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی lsd تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین اثربخشی تمام روش‌ها، بجز اثربخشی تمثیل در مقایسه با اسناد و اثربخشی اسناد در مقایسه با کنترل، بر بهبود میزان خوشبینی دانش‌آموزان دختر سال اول تفاوت معنادار وجود دارد (001/0 > p). و همچنین در مقایسه اثربخشی سه روش آموزش می‌توان گفت که بیشترین اثربخشی به ترتیب مربوط به روش‌های اسناد/ تمثیل، تمثیل و اسناد بوده است. براساس این یافته‌ها می‌توان گفت که آموزش از طریق اسناد / تمثیل و تمثیل باعث بهبود در میزان خوشبینی دانش‌آموزان می‌شود. از این‌رو استفاده از این آموزش‌های جدید نظیر تمثیل و اسناد/ تمثیل می‌تواند مشکلات اکنون و آینده دانش‌آموزان را کاهش دهد.