مقایسه خودپنداره بدنی دختران نابینای ورزشکار و غیرورزشکار

هدف این پژوهش مقایسه خودپنداره بدنی دختران نابینای ورزشکار و غیرورزشکار بود. روش پژوهش علّی ـ مقایسه‌ای و جامعه آماری همه نابینایان ورزشکار و غیرورزشکار مراجعه‌کننده به انجمن نابینایان شهر تهران در سال 1390 بود. از تمامی ورزشکاران نابینا 45 نفر پرسشنامه را تکمیل کردند و 63 نفر نابینای غیرورزشکار به روش تصادفی با میانگین سنی 54/6±20 انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه خودتوصیفی بدنی (مارش و همکاران، 1994) بود. نتایج تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار spss18 و آزمون تحلیل واریانس نشان داد که بین دختران ورزشکار و غیرورزشکار نابینا در خرده‌آزمون‌های هماهنگی (07/0p < )، سلامتی (028/0p < )، فعالیت بدنی (001/0p < )، قدرت (014/0p < )، استقامت (022/0p < )، شایستگی ورزشی (001/0p < ) و خودپنداره عمومی (001/0p < ) تفاوت‌های معنی‌داری وجود دارد. در تمامی مولفه‌ها بجز مولفه چربی و سلامت که به‌صورت معکوس نمره‌گذاری شده است، میانگین گروه ورزشکار بیشتر بود. با توجه به نتایج می‌توان نتیجه‌گیری کرد که ورزش و فعالیت بدنی می‌تواند در بالا بردن خودپنداره بدنی نابینایان جامعه نقش داشته باشد.