رابطه سبک زندگی اسلامی با نگرش‌های ناکارآمد در دانشجویان

تحقیق حاضر، به‌منظور بررسی رابطه سبک زندگی اسلامی با نگرش‌های ناکارآمد در میان دانشجویان دانشگاه اصفهان صورت گرفته است. روش این پژوهش، همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، همه دانشجویان دانشگاه اصفهان بودند که از میان آنان 100 دانشجو (54 دختر و 46 پسر)، به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های سبک زندگی اسلامی (کاویانی، 1388) و مقیاس نگرش‌های ناکارآمد (وایزمن و بک، 1978) پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها، با استفاده از آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین سبک زندگی اسلامی و نگرش‌های ناکارآمد، رابطه منفی و معناداری (55/0 r=-، 01/0p < ) وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون، نشان داد که در مجموع 5 متغیر پیش‌بین اخلاق، اقتصاد (مالی)، سلامت، اجتماعی و خانواده، 3/44 درصد از واریانس نگرش‌های ناکارآمد را تبیین می‌کنند (05/0p < ). از آنجایی که سبک زندگی به‌طور کلی، و سبک زندگی اسلامی به‌طور خاص، با جنبه‌های مختلف زندگی فرد در ارتباط است؛ متخصصانی که به نحوی با مسایل درمانی و پیشگیری در ارتباط هستند باید در مداخلاتشان، اصلاح سبک زندگی اسلامی افراد را نیز مد نظر قرار دهند.