اثربخشی آموزش گروهی انسانگرایی بر باورهای ارتباطی مردان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی انسانگرایی بر باورهای ارتباطی مردان در سال 1391 انجام شد. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی به‌صورت طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل می‌باشد. نمونه پژوهش از مبان 114 متقاضی شرکت در آموزش گروهی به‌صورت تصادفی انتخاب و در 3 گروه قرار داده شدند. گروه اول شامل30 نفر از شوهرانی که همراه با همسر خود در آموزش گروهی شرکت کرده بودند، گروه دوم شامل 30 نفر از شوهرانی که بدون حضور همسر خود در آموزش گروهی شرکت کرده بودند و گروه سوم شامل 30 شوهر به‌عنوان گروه کنترل بودند. در ابتدا، سیاهه باورهای ارتباطی (rbi) (ایدلسون و اپشتاین، 1982) را همه افراد به‌عنوان پیش‌آزمون تکمیل کردند. گروههای آزمایش تحت 10 جلسه آموزش گروهی انسانگرایی قرار گرفتند و سپس در مرحله پس‌آزمون با rbi آزمون شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که پس از آموزش گروهی انسانگرایی به گروههای آزمایشی در باورهای ارتباطی کلی بین گروه آموزش زوج‌ها با هم و گروه آموزش شوهرانی که به تنهایی شرکت کرده بودند با گروه کنترل و بین گروه آموزش زوج‌ها با هم و گروه آموزش شوهرانی که به تنهایی شرکت کرده بودند تفاوت معناداری وجود داشت (01/0p < ) و میانگین گروه کنترل از میانگین گروههای آزمایش بیشتر بود. رویکرد انسانگرایی روش مناسبی جهت بهبود باورهای ارتباطی است. این روش از مناسب‌ترین روش‌ها برای بهبود روابط زوجین و کاهش روابط مخرب در خانواده می‌باشد.