اثر تعدیلی ویژگی‌های شخصیتی بر رابطه بین عدالت سازمانی ادراک شده و میل به بروز خشونت در محیط کار

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر تعدیلی ویژگی‌های شخصیت بر رابطه عدالت سازمانی ادراک شده و میل به بروز خشونت در محیط کار است. روش پژوهش، توصیفی‌ـ همبستگی و جامعه آماری همه کارکنان مرد قسمت تولید یکی از کارخانجات بزرگ خودروسازی (4638نفر) است که از میان آنان، 269 نفر به‌عنوان نمونه به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه میل به بروز خشونت در محیط کار (مهداد، طباخ عشقی، مهدیزادگان، 1390)؛ پرسشنامه عدالت سازمانی ادراک شده نیهوف و مورمن (1993) و پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت neo-ffi (کوستا و مک‌کری، 1989)، بود و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش تحلیل رگرسیون تعدیلی استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که برونگرایی، رابطه بین عدالت توزیعی ادراک شده با میل به بروز خشونت فیزیکی(05/0,p > 05/0- =b) و کلامی(05/0,p > 09/0-=b) و روان‌رنجوری رابطه میان میل به خشونت فیزیکی (05/0 > p 09/0= b ) کلامی (01/0 > p ،14/0= b ) را تعدیل کردند. اما وظیفه‌شناسی، توافق‌جویی و تجربه‌پذیری نتوانستند رابطه بین مولفه‌های عدالت سازمانی ادراک شده و میل به بروز خشونت در محیط کار را تعدیل نمایند. بنابراین، نتایج پژوهش حاضر نشان‌دهنده اثر تعدیلی برونگرایی و روان‌رنجوری بر رابطه میان ادراک عدالت سازمانی و میل به بروز خشونت در محیط کار است که می‌توان در فرایند گزینش کارکنان مورد توجه قرار داد.