نقش ابعاد کمال‌گرایی و جهت‌گیری‌های هدف در پیش‌بینی خودتنظیمی دانشجویان

این پژوهش با هدف بررسی نقش ابعاد کمال‌گرایی و جهت‌گیری هدف در پیش‌بینی خودتنظیمی دانشجویان اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانشجویان دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 90ـ1389 بود. نمونه این پژوهش 315 دانشجو (143 پسر و 172 دختر) بودند که از میان دانشجویان دانشگاه شیراز به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شده بودند. ابزارهای مورد استفاده عبارت بودند از پرسشنامه جهت‌گیری هدف میدگلی (1998)، پرسشنامه خودتنظیمی بوفارد (1995) و پرسشنامه کمال‌گرایی هیل (2004). برای تجزیه و تحلیل نتایج از روش‌های آماری همبستگی، آزمون تی، ویژه گروههای مستقل و رگرسیون مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که از بین ابعاد کمال‌گرایی، فقط کمال‌گرایی سازگارانه به‌طور معناداری قادر به پیش‌بینی خودتنظیمی می‌باشد (0001/0p < ) و هیچ یک از ابعاد جهت‌گیری هدف به‌طور معناداری قادر به پیش‌بینی خودتنظیمی شرکت‌کنندگان این پژوهش نبود. این نتایج تاثیر باورها را بر فرایند‌های شناختی همچون خودتنظیمی نشان می‌دهد.