مقایسه توانایی نظریه ذهن بین کودکان ناشنوا و شنوای 9 تا 11 سال

این پژوهش با هدف مقایسه توانایی نظریه ذهن در کودکان ناشنوا و شنوای 9 تا 11 ساله اجرا شد. روش پژوهش پس‌رویدادی و جامعه آماری همه دانش‌آموزان شنوا و ناشنوای 9 تا 11 ساله شهرستان تربت جام بودند که از میان آنان 30 دانش‌آموز ناشنوا به روش تصادفی ساده و 30 دانش‌آموز شنوا به روش تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزار سنجش پرسشنامه نظریه ذهن (هپی، 1994) بود. عارفی (1386)، روایی و پایایی این مقیاس را تایید کرد. داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین دانش‌آموزان ناشنوا و شنوا در توانایی نظریه ذهن، با کنترل متغیر هوش عملی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0p < ). به بیان دیگر، دانش‌آموزان ناشنوا در مقایسه با دانش‌آموزان شنوا، توانایی نظریه ذهن کمتری دارند. همچنین، مقایسه نظریه ذهن میان دانش‌آموزان ناشنوای با والدین ناشنوا و دانش‌آموزان ناشنوای با والدین شنوا، نشان‌دهنده بالاتر بودن میانگین نظریه ذهن در ناشنوایان والد ناشنوا نسبت به ناشنوایان والد شنوا بود (01/0p < ). بین دختران و پسران ناشنوا و شنوا در نظریه ذهن تفاوت معنادار مشاهده گردید (01/0p < ).