تاثیر نقشه‌های شناختی در بازآفرینی الگوهای ذهنی از محیط

پژوهش حاضر با هدف اینکه چگونه افراد اطلاعاتی را که در محیط پیرامون خود به‌دست آورده‌اند، برای مسیریابی مورد استفاده قرار می‌دهند، اجرا شد. روش پژوهش کیفی بود، و جامعه آماری آن همه افراد ساکن در محله سنگ سیاه شیراز و نیز دانشجویان دانشگاه شیراز بودند که با این محله آشنایی نداشتند در هر دو گروه میانگین سن 20 سال بود، نمونه پژوهش شامل 40 نفر بود که از طریق نمونه‌گیری داوطلبانه انتخاب شدند. محیط آزمایش، بافت تاریخی محله سنگ سیاه در شیراز بود ابزار سنجش شامل کشیدن نقشه‌های طرح‌گونه (کروکی) از محیط آزمایش بود. داده‌ها از طریق بررسی نقشه‌های طرح‌گونه افراد از سه دیدگاه گردآوری و تحلیل گردید. یافته اصلی این بود که دانش افراد در مورد فضاهایی که با آن در ارتباط هستند «شبیه نقشه» است و نقشه‌های شناختی که افراد از محیط پیرامون خود در ذهن دارند به فرایند مسیریابی کمک می‌کنند.