الگوی ساختاری رابطه آسیب‌های روانی ـ سازمانی با فشار شغلی، رضایت شغلی و سلامت روان با توجه به نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی شغلی در معلمان

این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین آسیب‌های روانی ـ سازمانی با فشار شغلی، رضایت شغلی و سلامت روان با توجه به نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی شغلی اجرا شد. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری پژوهش معلمان مقطع راهنمایی شهر اصفهان به تعداد 2400 نفر در سال 90ـ 1389 بودند که از میان آنها 331 نفر (183 زن و 148 مرد) به روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای انتخاب و به پرسشنامه‌های آسیب‌های روانی سازمانی (کامکار و همکاران، 1385)، مقیاس چندبعدی کمال‌گرایی شغلی (هویت و فلت، 1989)، پرسشنامه سلامت روان (گلدبرگ و ویلیامز، 1988)، شاخص توصیفی شغلی (jdi، اسمیت و همکاران، 1969) و پرسشنامه فشار شغلی (اسیپو، 1987) پاسخ گفتند. تحلیل داده‌ها برای تحلیل همبستگی (با نرم‌افزار spss19) و مطالعات ساختاری تحلیل مسیر با نرم‌افزار (amos-18) انجام شد. نتایج نشان داد، آسیب‌های روانی سازمانی به‌طور مستقیم با محدوده نقش، رضایت شغلی، سلامت روان و مسوولیت نقش، و محدوده نقش به‌طور مستقیم با کمال‌گرایی مبتنی بر خود و رضایت شغلی رابطه دارد. همچنین، بین کمال‌گرایی مبتنی بر خود با مسوولیت نقش، بین مسوولیت نقش با سلامت روان و بین سلامت روان با رضایت شغلی نیز رابطه مستقیم وجود داشت. شاخص‌های برازش الگوی نهایی پژوهش حاکی از وضعیت مطلوب الگو بود.