رابطه الگوهای ارتباطی خانواده با تاب آوری در دانشجویان دانشگاه شیراز

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه الگوهای ارتباطی والدین (گفت و شنود و همنوایی) با تاب‌آوری دانشجویان است. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. به این منظور200 نفر از دانشجویان سال اول که در مقطع کارشناسی در دانشگاه شیراز مشغول به تحصیل بودند، به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای به‌کار رفته شامل مقیاس تاب‌آوری بزرگسالان (فریبرگ و همکاران، 2003) و مقیاس تجدیدنظر شده الگوهای ارتباطی خانواده (ریچی و فیتز پاتریک، 1994) بود، که برای بررسی پایایی این ابزارها ازآلفای کرونباخ و برای بررسی روایی از روش تحلیل عامل استفاده شد که هر دو پرسشنامه پایایی و روایی خوبی را نشان می‌داد. برای بررسی اینکه آیا انواع الگوهای ارتباطی خانواده قدرت پیش‌بینی‌کننده تاب‌آوری را دارند، از تحلیل رگرسیون و برای بررسی تفاوت میان انواع اشکال خانواده از منظر تاب‌آوری از تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج تحلیل آماری یافته‌ها از طریق تحلیل واریانس و رگرسیون چند متغیری نشان داد که بعد گفت و شنود پیش‌بینی‌کننده مثبت تاب‌آوری است (001/0)، اما بعد همنوایی پیش‌بینی‌کننده منفی تاب‌آوری است (005/0) و بین انواع الگوهای ارتباطی یعنی خانواده‌های کثرت‌گرا و توافق‌کننده و خانواده‌های بی‌قید و محدودکننده از لحاظ میزان تاب‌آوری تفاوت معنادار (001/0) وجود دارد.