ساخت و اعتباریابی مقیاسی برای سنجش سازه تحمل ابهام در دانشجویان

هدف این پژوهش، ساخت مقیاسی برای سنجش تحمل ابهام بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان دو دانشگاه پیام نور و آزاد اسلامی مبارکه اصفهان تشکیل می‌دادند که از میان آنها 400 نفر به شیوه تصادفی ساده به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای بررسی روایی سازه پرسشنامه مقدماتی، از روش آماری تحلیل عوامل استفاده شد. از نتایج تحلیل عاملی با روش مولفه‌های اصلی و چرخش واریماکس برای 33 سوال، 7 عامل به‌دست آمد که به ترتیب، ابهام عاطفی، اجتناب از پیچیدگی، اجتناب از بی‌نظمی، ضعف جرات‌ورزی، اجتناب از مبارزه‌طلبی، اجتناب از ابهام زیبایی‌شناختی و پیش‌بینی‌ناپذیری نامگذاری شدند. مقادیر کل ارزش ویژه مقیاس 33 سوالی برابر با 73/14، kmo (نشان‌دهنده کفایت نمونه‌گیری) برابر با 86/0 و آزمون کرویت بارتلت برابر با 18/3795، (0001/0 > p) به‌دست آمد. برای بررسی روایی همزمان از مقیاس 20 سوالی مک دونالد استفاده شد. ضریب روایی به‌دست آمده برابر با 57/0، (01/0 > p) بود. برای بررسی پایایی مقیاس ساخته شده از آلفای کرونباخ و بازآزمایی استفاده شد و ضرایب به‌دست آمده با این روشها برای کل مقیاس به ترتیب برابر با 77/0 و 75/0 (001/0 > p) محاسبه شد. همچنین ضرایب پایایی با روش آلفای کرونباخ برای عوامل مقیاس ساخته شده، عبارت بود از: ابهام عاطفی 80/0، اجتناب از پیچیدگی 65/0، اجتناب از بی‌نظمی 69/0، ضعف جرات‌ورزی 59/0، اجتناب از مبارزه‌طلبی 54/0، اجتناب از ابهام زیبایی‌شناختی 55/0 و پیش‌بینی‌ناپذیری 47/0. تفسیر کیفی نتایج نشان داد که 25/32 درصد از آزمودنی‌ها دارای تحمل ابهام بالا و 25/30 درصد آنها از تحمل ابهام پایینی برخوردارند.