کمال گرایی و عزت نفس در نخبگان علمی، ورزشی و افراد غیرنخبه در شهر تهران

کمال‌گرایی و عزت نفس دو سازه مهم شخصیتی هستند که مدتهاست مورد توجه روان‌شناسان قرار گرفته و پژوهش‌های متنوعی وارسی هر کدام از آنها را به شکل منفک وجهه همت خود قرار داده‌اند، اما تعدادی از پژوهش‌ها نیز بررسی همزمان دو متغیر یاد شده را پی گرفته‌اند. بر این اساس، هدف اساسی پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین کمال‌گرایی و عزت نفس در آزمودنی‌های نخبه علمی، ورزشی و غیرنخبه بوده است. بدین منظور 200 آزمودنی نخبه (100 نخبه علمی و 100 نخبه ورزشی) و 200 آزمودنی غیرنخبه (100 آزمودنی غیرنخبه منطبق با نخبگان علمی و 100 آزمودنی غیرنخبه منطبق با نخبگان ورزشی) در شهر تهران مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. اندازه‌گیری متغیرهای یاد شده به‌وسیله پرسشنامه کمال‌گرایی مثبت و منفی‌تری ـ شورت و همکاران (1995) و عزت نفس نوجنت و توماس (1993) انجام شده است. روش پژوهش در این تحقیق همبستگی و تحلیل واریانس می‌باشد. نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهد که در دو گروه مورد بررسی، بین کمال‌گرایی مثبت و عزت نفس رابطه مثبت و معنادار و بین کمال‌گرایی منفی و عزت نفس رابطه منفی معناداری در سطح 01/0 وجود دارد. همچنین یافته‌ها بیانگر این نکته است که بین کمال‌گرایی و عزت‌نفس آزمودنی‌های نخبه و غیرنخبه تفاوت معناداری در سطح 01/0 وجود دارد.