مقایسه زمان واکنش ، حواس پرتی و خستگی در رانندگان درگیر در تصادفات و رانندگان عادی

این پژوهش با هدف مقایسه زمان واکنش، حواس‌پرتی و عامل خستگی در رانندگان دارای تجربه تصادف با رانندگان عادی اجرا شد. روش پژوهش پس‌رویدادی و جامعه آماری شامل رانندگان دارای تجربه تصادف که به مراکز ترافیک ارجاع شده بودند و گروهی از رانندگان بدون تجربه تصادف بودند، که از میان آنها، دو گروه 30 نفری به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل زمان‌سنج واکنش (داندرس، 1968)، آزمون حواس‌پرتی تولوز ـ پیرون (پیرون، 1986) و آزمون خستگی (کروپ و همکاران، 1989) بود. داده‌ها از طریق تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد، زمان واکنش دست و پا در رانندگان درگیر در تصادفات رانندگی به‌صورت معناداری (01/0 > p) بالاتر از گروهی است که چنین تجربه‌ای نداشته‌اند. همچنین حواس‌پرتی و خستگی در افراد تصادف کرده به‌صورت معناداری (01/0 > p) بالاتر از گروهی بود که تجربه تصادف در رانندگی نداشتند.