مقایسه مهارت‌های ادراک بینایی غیروابسته به حرکت در کودکان عقب‌مانده ذهنی آموزش‌پذیر با و بدون اختلال هماهنگی رشدی

این پژوهش با هدف بررسی مهارت‌های ادراک بینایی در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی انجام گرفت. روش پژوهش علّی‌ـ مقایسه‌ای و جامعه آماری همه کودکان عقب‌مانده ذهنی شهر تهران در سال 1389 بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس 60 کودک آموزش‌پذیر شامل 30 کودک (15 دختر و 15 پسر) مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی و 30 کودک غیرمبتلا (15دختر و 15 پسر) به‌عنوان نمونه پژوهش، انتخاب شدند. آزمودنی‌ها با استفاده از نسخه تجدیدنظر شده آزمون سنجش مهارت‌های ادراک بینایی غیروابسته به حرکت (tvps-r)ارزیابی شدند و داده‌ها از طریق آزمون t مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه تحلیل شد. نتایج نشان داد که تفاوت میانگین نمرات مهارت‌های ادراک بینایی در دو گروه معنادار است (05/0p < ). همچنین نتایج نشان داد که کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی در هر یک از اجزای مهارت‌های ادراک بینایی به غیر از اکمال بینایی، ضعیف‌تر از کودکان غیرمبتلا بوده و این ضعف در گروه پسران مبتلا بیشتر است. نتایج این بررسی لزوم در نظر گرفتن وی‍‍ژگی‌های ادراک بینایی کودکان مبتلا به اختلال رشدی در هنگام طراحی یا توسعه مداخلات درمانی و آموزشی را متذکر می‌شود.