مقایسه اثربخشی روش فرنالد و دیویس بر عملکرد خواندن دانش‌آموزان نارساخوان

هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی روش فرنالد و دیویس بر عملکرد خواندن دانش‌آموزان نارساخوان پسر پایه سوم ابتدایی بود. پژوهش از نوع آزمایشی با سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) با پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماری شامل دانش‌آموزان نارساخوان مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره شناخت و الفبای زندگی شهر اصفهان در دی‌ماه 1390 بود که به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و 45 نفر به‌عنوان نمونه نهایی گزینش و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (15 دانش‌آموز روش فرنالد، 15 دانش‌آموز روش دیویس و 15 دانش‌آموز گروه گواه) جایگزین شدند. سپس آزمون تشخیصی خواندن (بدیعیان، 1375) و آزمون هوش وکسلر کودکان (عابدی، صاقی و ربیعی، 1388) بر روی هر سه گروه اجرا گردید. بر روی 15 دانش‌آموز گروه آزمایش روش فرنالد در 10 جلسه انفرادی 30 دقیقه‌ای و روش دیویس نیز بر روی 15 دانش‌آموز دیگر گروه آزمایش در 16 جلسه انفرادی 30 دقیقه‌ای مداخله صورت گرفت. بر روی گروه کنترل مداخله‌ای صورت نگرفت. در پایان مداخلات آزمون تشخیصی خواندن بر روی گروههای آزمایشی اجرا گردید و داده‌ها با نرم‌افزار spss15 و آزمون تحلیل کوواریانس و مقایسه زوجی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میانگین نمرات پس آزمون خواندن گروههای آزمایش و کنترل، تفاوت معناداری وجود دارد (001/0 > p). نتایج مقایسه‌های زوجی نیز نشان داد که بین میانگین نمرات پس‌آزمون خواندن دو گروه دیویس و فرنالد نیز تفاوت معناداری وجود دارد (001/0 > p).