مقایسۀ اثربخشی درمان فراشناختی و آموزش جرات‌مندی بر اجتناب و فشار اجتماعی دانش‌آموزان متوسطۀ اول دارای اضطراب یادگیری زبان خارجی

این پژوهش با هدف مقایسۀ اثربخشی درمان فراشناختی و آموزش جرات‌مندی بر اجتناب و فشار اجتماعی دانش آموزان متوسطۀ اول دارای اضطراب یادگیری زبان خارجی انجام پذیرفت. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش، کلیۀ دانش‌آموزان مدارس متوسطۀ اول دولتی شهر ارو‌میه در سال 99-1398 بود. برای گزینش نمونه از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد و داده ها با پرسشنامۀ اضطراب کلاس زبان (horwitz, horwitz & cope, 1986) و مقیاس اجتناب و فشار اجتماعی (watson & friend, 1969) جمع‌آوری شدند. 60 نفر از دانش‌آموزان به طور تصادفی انتخاب و در گروه های آزمایشی (فراشناخت و جرات‌مندی) و گروه کنترل گمارده شدند (20 نفر برای هر گروه). داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که فراشناخت و جرات‌مندی  باعث کاهش  اجتناب و فشار اجتماعی شده است و اثرات آنها در مرحله پیگیری نیز ماندگار بود (p<0.001). براساس نتایج به دست آمده بین گروه های درمان فراشناخت و آموزش جرات‌مندی در کاهش اجتناب و فشار اجتماعی دانش آموزان تفاوت معناداری مشاهده نشد 0.05< p.

comparison of the effectiveness of metacognitive therapy and assertiveness training on social avoidance and distress of junior high school students with foreign language anxiety

the aim of this study was to compare the effectiveness of metacognitive therapy and assertiveness training on social avoidance and distress of students with foreign language anxiety (fla). the research design was semi-experimental and the population of the study was all students of public junior high schools in urmia, iran. 60 students were selected following a multi-step random sampling procedure and were randomly assigned into three groups (n= 20 each). the data were analyzed using foreign language classroom anxiety scale (horwitz, horwitz & cope, 1986) and social avoidance and distress scale (watson & friend, 1969). data were analyzed using multivariate analysis of covariance. the results showed that metacognitive and assertiveness are effective in reducing social avoidance and distress, their effects are persistent in the follow-up phase (p<0.001). the obtained results show that metacognitive and assertiveness are effective in reducing social avoidance and distress students in both stages and the difference between metacognitive and assertiveness groups is not significant (p<0.05). based on the results, there was no significant difference between metacognitive therapy and assertiveness training groups in reducing avoidance and social pressure (p<0.05).