اثر ذهن‌آگاهی و مقابله مذهبی (مثبت و منفی) بر بهزیستی روانی دانشجویان در همه‌گیری ویروس کرونا با میانجیگری امیدواری و عاطفه مثبت

این پژوهش با هدف تحلیل مسیر ذهن آگاهی و مقابله مذهبی با بهزیستی روانی دانشجویان در دوران قرنطینه همه گیری ویروس کرونا به واسطه نقش امیدواری و عاطفه مثبت انجام گردید. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و تحلیل مسیر است. نمونه آماری شامل 210 دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت در نیمسال دوم سال تحصیلی 1400-1399، به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و پرسشنامه بهزیستی روانی ryff, 1989، مقیاس ذهن آگاهی (walach et al, 2006)، پرسشنامه مقابله مذهبی pargament, feuille & burdzy, 2011، مقیاس امیدواریschneider, 1991 و مقیاس عاطفه مثبت/ منفی watson, clark & tellegen, 1988 را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی و روش تحلیل مسیر تحلیل گردید. نتایج نشان داد که اثرات مستقیم متغیرهای پیش بین ذهن آگاهی، مقابله مذهبی مثبت و مقابله مذهبی منفی بر متغیر ملاک امیدواری و متغیر عاطفه مثبت معنادار است (p<0.05). همچنین اثرات غیرمستقیم عاطفه مثبت، ذهن آگاهی، مقابله مذهبی منفی، و مقابله مذهبی مثبت به ترتیب بر بهزیستی روانی افراد دارند (p<0.01). بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت امیدواری و عاطفه مثبت در ارتباط میان ذهن آگاهی و مقابله مذهبی با بهزیستی روانی دانشجویان نقش تعدیل کنندگی دارند و یافته های پژوهش، دارای تلویحات کاربردی برای روان شناسان بالینی و سلامت می باشد.

the effect of mindfulness and religious coping (positive and negative) on students’ well-being in coronavirus epidemic by mediating hope and positive affect

the aim of this study was to analyze the effect of mindfulness and religious coping on students’ well-being during the quarantine period of the coronavirus epidemic by mediating hope and positive affect. the research method is descriptive correlation and path analysis. statistical samples included 210 students of islamic azad university, rasht branch, were selected by available sampling method in the second semester of the academic year 2020-2021. they completed the well-being questionnaire (ryff, 1989), mindfulness scale (walach et al, 2006), religious coping questionnairethe (pargament, feuille & burdzy, 2011), hope scale (schneider, 1991), and positive / negative emotion scale (watson, clark & tellegen, 1988). data were analyzed using descriptive indicators and path analysis methods. the results showed that the direct effects of predictors of mindfulness, positive religious coping and negative religious coping on hope and positive emotion were significant (p<0.05). also, the indirect effects of positive emotion, mindfulness, negative religious coping, and positive religious coping have on the well-being of individuals, respectively (p<0.01). based on the findings, it can be concluded that hope and positive emotion have a moderating role in the relationship between mindfulness and religious coping with well-being in students, and the research findings have practical implications for clinical and health psychologists.