اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر سطح قند خون ناشتا و خودکارآمدی در زنان مبتلا به دیابت نوع ii

هدف این پژوهش، تعیین میزان اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر سطح قند خون و خودکارآمدی در زنان مبتلا به دیابت نوع ii بود. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با پیش و پس‌آزمون و پیگیری، با گروه کنترل بود. جامعه آماری، شامل همۀ زنان دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) شهر تهران در پاییز 1397 بودند. روش نمونه‌گیری بصورت دردسترس (30 زن دیابتی) انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (n=15) و گواه (n=15) قرار گرفتند. مرحله پیش‌آزمون، مقیاس پرسشنامه خودکارآمدی عمومی (شرر و همکاران؛ 1982) و تست قند خون ناشتا انجام شد. سپس گروه آزمایش 8 جلسه تحت درمان قرار گرفتند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند و در پایان هر دو گروه تحت پس‌آزمون و دوره پیگیری (3 ماه) قرار گرفتند. تحلیل داده‌ها، برای متغیر خودکارآمدی، از روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیره و برای اندازه گیری قند خون ناشتا از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. یافته‌ها نشان دادند بین دو گروه آزمایش وگواه، پس از اجرای درمان تفاوت معناداری وجود دارد. بطوریکه، میانگین نمره خودکارآمدی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش و سطح قند خون ناشتا کاهش یافت (p<0.001).

The Effect of Acceptance and Commitment Therapy on Fasting Plasma sugar and Selfefficacy in women with type 2 diabetes

This research aimed to assess the effect of acceptance and commitment therapy on fasting blood sugar level and selfefficacy in type II diabetic women. Research methodology was quasiexperimental with pre & posttest, and followup (3 months) with a control group. Statistical population was all type II diabetic women, who referred to the Imam Khomeini Hospital in Tehran. Thirty female diabetic patients were selected by convenient sampling method and randomly assigned into two groups, experimental group (n = 15) and control group (n = 15). General Selfefficacy Scale (Sherer and Maddux, 1982) and Fasting Blood Sugar Test were used in the pretest stage. Then, the experimental group participated in 8 sessions of therapy while the control group received no intervention. Finally, both groups were subjected to posttest and followup (3 months). Data analysis for the selfefficacy variable was done using the univariate analysis of covariance and repeated measures ANOVA was used to analyze the data obtained through pre and postmeal blood sugar tests. Findings showed that after treatments there was a significant difference between test and control group. So that in experimental group, the mean score of selfefficacy and fasting blood sugar level increased and decreased, respectively, compared to the control (p < 0.001).