تاثیر آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی بر شادکامی و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه شهر مهربان

هدف این مطالعه بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی بر شادکامی و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان دختر دبیرستانی شهر مهربان بود. روش تحقیق حاضر، نیمه‌آزمایشی با استفاده از طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانش‌آموزان دختر دبیرستانی شهر مهربان تشکیل می‌دهند. نمونه پژوهش 60 دانش‌آموزی بودند که در پرسشنامه‌ها نمرات پایینی را کسب کرده بودند. نمونه‌ها به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه‌های شادکامی آکسفورد (آرجیل و لو، 1989) و سازگاری (بل، 1961) بود. بعد از اتمام جلسات آموزشی گروه آزمایش، از افراد هردو گروه مجدداً پس‌آزمون گرفته شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل نشان داد میانگین پس‌آزمون شادکامی و سازگاری اجتماعی دو گروه بعد از کنترل اثر متغیر همپراش تفاوت معنی‌داری دارد (0.001>p)؛ بنابراین می‌توان نتیجه‌گیری کرد آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی سبب افزایش میزان شادکامی و سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان می‌شود. همچنین نتایج یک دوره پیگیری سه ماهه نشان داد اثربخشی آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی بر روی سازگاری اجتماعی همچنان برقرار است درحالی‌که اثر آن بر شادکامی از پایایی کافی برخوردار نیست.

The effectiveness of positive thinking skills training on high school girl students happiness and social adaptation in Mehraban city

The goal of this research is study of effectiveness of positive thinking skills training on female high school students happiness and social adaptation in Mehrban city.The method of present study is a quasiexperimental by using a pretest posttest design with a control group. The population of this study incloud the female high school students of Mehrban city. The sample included 60 students who gained low scores in both Questionnaires.Then, subjects were divided randomly into two groups of control (30 students) and experimental(30 students). For gathering data, Oxford Happiness(Argyl and Lu, 1989) and Bell Adaptation(Bell,1961) Questionnaires were used in this study. When training sessions of the experimental group were finished, a posttest was taken of the subjects of both groups again.Data were analyzed by using ANCOVA. The results of the analysis showed that after controlling the effect of covariate (Pretest) the means of happiness and social adaptation posttest between two groups has a significant difference(p<0.001). So, it can be concluded that positive thinking skills training increased the happiness and social adaptation of the students. Also, the results showed that after three month period the effectiveness of positive thinking skills training on social adaptation has been existed but, its effectiveness on happiness was not stabled.