تاثیر دلبستگی درمانی بر اختلال ثانویه روان‌شناختی ناشی از اختلال خوردن دختران ابتدایی مبتلا به اختلال پرخوری و چاقی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر دلبستگی درمانی بر اختلال  ثانویه روان‌شناختی ناشی از اختلال خوردن دختران دارای چاقی بود. این پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمونپس‌آزمونپیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، دختران مقطع ابتدایی مبتلا به مشکلات دلبستگی و چاقی بودند که از آن‌ها 32 نفر به‌صورت تصادفی به دو گروه کنترل (16 دختر) و آزمایش (16 دختر) تقسیم شدند. روش نمونه‌گیری هدفمند بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اختلال دلبستگی کودکان (راندولف 1996)، پرسشنامه اختلال  ثانویه روان‌شناختی ناشی از ویژگی‌های اختلال خوردن (بوهن و فربورن، 2008) و پرسشنامه اختلال پرخوری (مارکوس و کالارچین، 2003) بود. پس از تشکیل گروه‌ها (آزمایش و کنترل) و اجرای پیش‌آزمون، مادران گروه آزمایش به مدت 10 جلسه در طول دوماه‌ونیم در برنامه مداخله مبتنی بر دلبستگی شرکت نمودند و گروه کنترل مداخله‌ای دریافت ننمود. پس از پایان مداخله، بر روی دو گروه پس‌آزمون و پس از 45 روز آزمون پیگیری انجام شد. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که در مرحله پس‌آزمون و پیگیری کاهش معنی‌داری در نمره اختلالات ناشی از خوردن گروه آزمایش نسبت به کنترل، وجود دارد (0.005>p). با توجه به نتایج، درمان مبتنی بر دلبستگی می‌تواند به‌عنوان شیوه مداخله در جهت کاهش اختلال  ثانویه روان‌شناختی ناشی از اختلال خوردن در کودکان دارای چاقی به کار گرفته شود.