تاثیر رهبری اصیل بر سلامت روانی: نقش میانجی‌گرانه حیطه‌های زندگی کاری و خوداثربخشی مقابله شغلی

هدف پژوهش، بررسی تاثیر رهبری اصیل بر سلامت ‌روانی با نقش میانجی‌گرانه حیطه‌های زندگی کاری و خوداثربخشی مقابله شغلی است. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان یک شرکت دولتی تابعه وزارت نیرو در استان خوزستان است که 325 نفر از آن‌ها به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه رهبری اصیل (ali) (والومبا و همکاران، 2008)، حیطه‌های زندگی کاری (لایتر و مسلش، 2004)، خوداثربخشی مقابله شغلی (پیزانتی و همکارن، 2008) و سلامت عمومی (گلدبرگ و ویلیامز، 1998) هستند. ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق الگویابی معادلات ساختاری (sem) از نوع تحلیل مسیر انجام گرفت. برای آزمون اثرهای واسطه‌ای در الگوی پیشنهادی از روش بوت استراپ استفاده گردید. الگوی فرضی پژوهش از برازش نسبتاً خوبی با داده‌ها برخوردار است. یافته‌ها نشان داد که رهبری اصیل بر حیطه‌های زندگی کاری تاثیر مستقیم معنادار (‌0.001>p)، حیطه‌های زندگی کاری بر خوداثربخشی مقابله شغلی و سلامت روانی تاثیر مستقیم معنادار (‌0.001>p) و خوداثربخشی مقابله شغلی بر سلامت روانی تاثیر مستقیم معنادار داشت (‌0.001>p).