تاثیر نظریه‌های ضمنی هوش بر خودکارآمدی عمومی در دانشجویان: نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی خودارزیابانه و وظیفه شناسانه

هدف پژوهش، آزمون یک الگوی مفهومی برای نقش واسطه‌ای کمال‌گرایی در تاثیر نظریه‌های ضمنی هوش بر مولفه‌های خودکارآمدی عمومی در دانشجویان بود. تعداد 382 نفر دانشجوی دختر (دامنه سنی 23-18 سال) با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای از دانشگاه مازندران انتخاب شدند و به مقیاس نظریه‌های ضمنی هوش (عبدالفتاح و ییتس، 2006)، سیاهه کمال‌گرایی (هیل و همکاران، 2004) و مقیاس خودکارآمدی عمومی (شرر و همکاران، 1982) پاسخ دادند. استفاده از برآورد حداکثر درست نمایی و روش خودگردان سازی و یافته‌های حاصل از مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد که تاثیرات مستقیم باورهای ضمنی افزایشی بر نظم و سازمان‌دهی، برنامه مداری و تلاش برای عالی بودن و باورهای ضمنی ذاتی بر نگرانی از اشتباهات و نیاز به تایید دیگران، مثبت و معنی‌دار بود. همچنین، نظم و سازمان‌دهی، برنامه مداری و تلاش برای عالی بودن (مولفه‌های کمال‌گرایی وظیفه شناسانه)، در تاثیر باور ضمنی افزایشی در مورد هوش بر مولفه‌های خودکارآمدی عمومی نقش واسطه‌ای داشتند. نگرانی از اشتباهات و نیاز به تایید (مولفه‌های کمال‌گرایی خودارزیابانه) در تاثیر باور ضمنی ذاتی در مورد هوش بر مولفه‌های خودکارآمدی عمومی، نقش واسطه‌ای داشتند (0.05 >p).