نقش خودارائگی، خودتنظیمی و رگه‌های تاریک شخصیت، در پیش‌بینی وابستگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل به شبکه‌های اجتماعی مجازی

هدف پژوهش،تعیین نقش خودارائگی، خودتنظیمی و رگه‌های تاریک شخصیت در پیش‌بینی وابستگی دانشجویان به شبکه‌های اجتماعی مجازی است. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانشجویان شاغل به تحصیل دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال 1395 به تعداد 3200 نفر بود که از بین آن‌ها تعداد 236 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. داده‌ها از طریق مقیاس خودتنظیمی (شواررز،1999)، پرسشنامه خودارائه‌گری(آکرمن،1979)، مقیاس رگه‌های تاریک شخصیت (جوناسونو وبستر،2010) و مقیاس محقق ساخته وابستگی به شبکه‌های اجتماعی مجازی (دشتی،2016) جمع‌آوری شدند. برای تحلیل یافته‌ها از رگرسیون چند متغیری استفاده شده است. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که خودتنظیمی (p=0/03) و خودارائه‌گری (p=0/017) در پیش‌بینی وابستگی به شبکه‌های اجتماعی مجازی نقش معنی‌داری دارند. (p=0/05) و r2 = 0/045. این یافته‌ها بیان می‌کند که خودتنظیمی وخودارائه‌گری، قابلیت پیش‌بینی اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی را دارا می‌باشند.