اثربخشی آموزش رفتاردرمانی دیالکتیک به شیوه گروهی بر پریشانی روان‌شناختی زنان نابارور در شهر اصفهان

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر مشاوره بر مبنای رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) بر میزان اسنادهای ارتباطی و رضایت زناشویی زنان بود که روش پژوهش آن شبه تجربی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری، شامل تمامی زنان متاهل مراجعه‌کننده به فرهنگسراهای شهر اصفهان در سال 1393 بود. سپس،30 نفر از بانوان متاهل به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش ده جلسه دوساعته مشاوره بر مبنای رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) دریافت کردند. ابزار پژوهش، پرسشنامه اسنادهای زناشویی فینچام و برادبوری (1992) و پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ (1989) بود و داده‌ها توسط روش آماری تحلیل کوواریانس تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که این مشاوره بر اسناد زناشویی کلی (p<0/01) و ابعاد آن شامل: اسناد باثبات و بی‌ثبات (p<0/01)، اسناد کلی و جزئی (p<0/01) و اسناد عمدی و غیر عمدی و سزاوار سرزنش گذشت (p<0/01) موثر بوده است اما تاثیر معناداری بر ابعاد اسناد درونی و بیرونی به خود، اسناد درونی و بیرونی به همسر و اسنادهای خودخواهانه و نوع‌دوستانه نداشته است. همچنین این درمان بر رضایت زناشویی و نیز ابعاد آن (رضایت، ارتباطات، حل تعارض، تحریف آرمانی) به‌صورت معنادار اثرگذار بود (p<0/01). به‌طورکلی نتایج پژوهش نشان داد، مشاوره بر مبنای رویکرد (act) بر بهبود اسنادهای زناشویی و رضایت آن‌ها موثر است.