ذخیره سازی مطلوب و توسعه صادرات غیرنفتی (فرصت ها و تحدیدها): مطالعه موردی محصولات فساد پذیر کشاورزی

همگام با تغییرات بنیانی در بازرگانی ملی و رشد پایدار تولید محصولات کشاورزی که با تمایل به توسعه صادرات غیرنفتی شکوفا شده، لازم است که پدیده ذخیره سازی و انبارداری محصولات زراعی به عنوان یک ابزار اقتصادی مهم، جایگاه خود را در زنجیره گسترش خدمات بازرگانی خارجی و توسعه صادرات غیرنفتی بازیابد.ذخیره سازی، فعالیتی است که با ایجاد سود زمانی مفید و پیوند دادن فواصل میان تولید و صادرات، ارزش افزوده جدیدی را برای کالاها پدید می آورد و با ایجاد انتظارات پایدار و کنترل عرضه و تقاضا در بازارهای خارجی، ریسک فعالیت های صادراتی را ممکن می سازد. از این رو، ذخیره سازی از جمله پایه های اصلی تجارت به شمار می رود و بدون تجهیزات ذخیره سازی به ویژه در شرایطی که سایر خدمات مترتب بر آن مانند تسهیلات حمل و نقل محدود باشد، توسعه صادرات اگر غیر ممکن نباشد، حداقل مشکل آفرین است و در بلند مدت، موجبات از دست دادن بازارهای صادراتی را فراهم می آورد.در کشور ما، به رغم سوابق دیرینه ذخیره سازی سنتی و کوشش پی گیر سازمان های مسئول و ناظر بر توسعه اینگونه تأسیسات، متأسفانه هنوز آهنگ این فعالیت ها متناسب با نیازهای واقعی کشور نیست. مقاله حاضر سعی دارد ضمن آزمون ضرایب همبستگی میان ظرفیت های ذخیره سازی، تولید و صادرات محصولات فاسد پذیر زراعی، ظرفیت مطلوب و ذخیره سازی متناسب با امکانات تولید و صادرات این محصولات و مکان یابی آنها با استفاده از روش های کمی برآورد نماید.