تقاضای صادرات در اقتصاد ایران با رویکرد نوین

مقاله حاضر، عرضه و تقاضای صادرات در اقتصاد ایران را مبتنی بر یک الگوی var هم انباشته کننده ساختاری و روش تجربهه ای واریانس و توابع عکس العمل آنی، مورد بررسی قرار می دهد. نتایج حاصله نشان می دهند که تحولات صادرات را می توان در اقتصاد ایران مبتنی بر نئوری های استاندارد توضیح داد. نتایج برآورد دستگاه هم انباشته کننده ساختاری و شناسایی فضای هم انباشتگی مالی حاکی از آن هستند که متغیر صادرات در بردار تقاضا معنی دار نمی باشد که احتمالا، بالا بودن کشش قیمتی تقاضای صادرات ایران در بازارهای جهانی منعکس می سازد.لذا، ایران برای اکثر اقلام صادراتی، خود یک کشور بزرگ وتعیین کننده قیمت محسوب نمی شود.نوسانات عرضه صادرات غیر نفتی با رویکرد مازاد قابل صدور، سازگار است.قیمت نسبی صادراتی، عرضه را با کششی نزدیک به واحد در بلند مدت متاثر می سازد. اهمیت نرخ حقیقی ارز در نوسانات صادرات به مراتب بیشتر از سایر شاخص های نرخ ارز و قیمت صادراتی است.بنابراین، تغییر نرخ های اسمی ارز تنها زمانی که قیمت کالاهای قابل تجارت به غیر قابل تجارت را متاثر سازد،‌اثرات تعیین کننده ای بر صادرات غیرنفتی خواهد داشت.الگوی واکنش صادرات غیرنفتی به سیاست های تشویقی، نشان می دهد که افزایش صادرات ناشی از رشد بهره وری نبوده است.علاوه بر قیمت های نسبی، ظرفیت تولیدی و تا اندازه کمتری واریانس نرخ ارز نیز عرضه صادرات را متاثر ساخته اند.