تخصیص منطقه‌ای یارانه‌های بخش صنعت بر اساس مدل ترکیبی تحلیل پوششی داده‌ها و نظریه بازی

از منظر تاریخی، یارانه صنعتی به‌عنوان یک سیاست صنعتی سابقه‌ای به قدمت علم اقتصاد داشته و در طول دوره‌های مختلف به‌عنوان یک ابزار حمایتی از بخش صنعت توسط کشورهای مختلف به کار گرفته شده است. این در حالی است که چگونگی توزیع اثربخش و مطلوب این یارانه‌ها در کنار محدودیت این منابع مالی عمومی همواره به‌عنوان مسئله‌ای اساسی پیش‌روی برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران قرار داشته است. در این راستا پژوهش حاضر می‌کوشد ضمن بررسی یارانه صنعتی از بعد نظری و شواهد تجربی مدلی برای تخصیص یارانه‌های صنعتی به 31 استان‌ کشور با توجه به چهار معیار موثر در تخصیص این منابع عمومی ارائه نماید. بدین منظور از مدل zsg-dea مبتنی بر تلفیق مدل‌ تحلیل پوششی داده‌ها با مفاهیم تئوری بازی‌ها استفاده شده است. نتایج مدل پیشنهادی ضمن تعیین سهم بهینه هر استان بیانگر این است که  استان تهران با سهم 23/25 درصدی دارای بالاترین سهم بهینه و در مقابل استان‌های ایلام و کهگیلویه و بویراحمد با سهم 0/2 درصدی دارای پایین‌ترین سهم بهینه از یارانه‌های صنعتی هستند. پس از مشخص شدن سهم بهینه هر استان از اعتبارات حمایتی بخش صنعت پیشنهاد می‌شود نحوه پرداخت این منابع با توجه به آثار انواع حمایت‌ها و نوع صنایع هر استان تعیین شود.

Area Allocation of Industrial Subsidies Based on Combined Model of Data Envelopment Analysis and Game Theory

Industrial subsidies as an industrial policy, has a history as old as economics and during different periods has been employed as a supportive tool by different countries. However, effective and optimal distribution of these subsidies has always been a crucial problem for planning and policy making. In this regard, the current study while examining industrial subsidies from theoreticaland empirical aspects, a model is provided for allocating industrial subsidies to 31 provinces of the country according to four effective criteria. For this purpose, the study has employed ZSGDEA model which is a combination of the data envelopment analysis with game theory. The results of the proposed model which determine the optimal share of each province, indicate that Tehran province with 23.25 percent share has the highest optimal share and Ilam, Kohgiluyeh and BoyerAhmad provinces with 0.2 percent share have the lowest optimal share of industrial subsidies. After determining the optimal share of support funds in each province, it is suggested that the method of payment of these support resources to the provinces be determined according to the effects of different types of support and type of industries in each province.