عبور از قواعد سنتی حقوق شرکت ها در گروه شرکت های تجاری، تحول ماهوی و آیینی

گروه شرکتها به مجموعه ای از شرکتها گفته می شود که با یکدیگر رابطه سهامداری دارند و تحت مدیریت یک شرکت واحد موسوم به شرکت مادر، فعالیت می کنند. در این رابطه، تملک اکثریت دارایی شرکتهای فرعی توسط شرکت مادر، منجر به نفوذ قابل ملاحظه شرکت اخیر بر شرکت های تحت کنترل می شود و می تواند منجر به اثرگذاری های گوناگون در عرصه های مختلف حقوقی اعم از ماهوی نظیر مسئولیت و شکلی نظیر صلاحیت شود. سوال مقاله این است که در فرضی که فعالیت شرکت فرعی منجر به ورود زیان به اشخاص ثالث می شود، زیان دیده برای طرح دعوا علیه اعضای گروه، علیه چه فرد یا افرادی می تواند طرح دعوا نماید؟ و در فرضی که اعضای گروه در حوزه های قضایی مختلف فعالیت می کنند، برای دادخواهی باید به کدام حوزه قضایی رجوع کند؟ نگارندگان در این مقاله طی یک مطالعه تطبیقی به این نتیجه می رسند که شرکت مادر علی رغم اینکه شخصیت حقوقی جداگانه داشته و به عنوان سهامدار شرکت فرعی مسئولیت محدود دارد، می تواند در صورت نقض وظیفه مراقبت در اعمال کنترل، مسئولیت نامحدود داشته باشد و مورد تعقیب قرار گیرد. علاوه بر این، احراز صلاحیت قضایی نسبت به احد از خواندگان در گروه می تواند منجر به احراز صلاحیت قضایی نسبت به سایر اعضای گروه و اثبات شایستگی دادگاه برای تعقیب همه آنها شود، ادعایی که در نظام های حقوقی عمدتا مبتنی بر دکترین بنگاه اقتصادی واحد است.

crossing the classic rules of corporate law in corporate groups, the substantial and procedural evolution

Corporate group is collection of companies which have shareholding relations with each other and conduct business under the management of a company which is named the parent company. In this relation, owning the most of the shares of the subsidiary company by the parent company results an impressive influence of the latter company on the controlled company and can affect different legal substantive and procedural areas like the responsibility and jurisdiction, in the case of the activities of the group in different legal systems. The question of this article is determining the defendant in the case of occurring damage to the third parties by the subsidiary company. And in the case of dispersing the activities in different jurisdictions, which court is competent? The Authors via a comparative study conclude that the parent company in spite of it’s separate legal personality and it’s limited liability as the shareholder of the subsidiary company, could be liable id if breaches it’s duty of care. In addition, proving the jurisdiction to one of the defendants in a corporate group can results the proving of the jurisdiction to other members of the group and the competency of the court for suing all of them, an argument which is mostly based on the doctrine of single economic enterprise in different legal systems