ساز و کار سیاست استراتژیک تجاری برای توسعه صادرات صنعتی ایران

سیاست استراتژیک تجاری، سیاست تجاری برای اثرگذاری بر تصمیمات انحصارگران چندجانبه در بازارهای جهانی است . این سیاست طی دو مرحله قابل اجرا است: انتخاب صنایع و هدف گیری صنایع منتخب. مهمترین ابزارهای سیاست استراتژیک تجاری شامل وضع تعرفه بر واردات رقیب و اعطای یارانه به صادرات است. در بازار متقابل از هردو ابزار استفاده می شود . فرایند کاربرد سیاست استراتژیک تجاری در کشورهای در حال توسعه از طریق خلق مزیت است. معیارهای پیشنهادی برای انتخاب صنایع در کشورهای در حال توسعه برای خلق مزیت شامل: سودآوری، رانت نیروی کار، انرژی بری، مزیت هزینه ای و دانش فنی و مهارت نیروی کار است. بر این اساس، 3 صنعت برگزیده ایران جهت خلق مزیت برای توسعه صادرات صنعتی، به ترتیب عبارتند از: تولید فلزات اساسی( کد 27)، تولید سایر محصولات کانی غیر فلزی( کد 26)، تولید مواد و محصولات شیمیایی( کد 24)، بازار این صنایع، متقابل است. نرخ موثر حمایتی 16 فصل از 23 فصل تعرفه ای منتخب، منفی است. در مقاله حاضر، حداقل نرخ تعرفه و جبران صادراتی برای دستیابی به نرخ موثر حمایتی مثبت به منظور خلق مزیت ، ارایه شده است.